Praca w pojedynkę nie jest niestety rzadkością. Dzięki rozbudowanej automatyzacji przemysł, a także przedsiębiorstwa komunalne i komunalne pracują całą noc, niedziele i święta na zmianę przy minimalnym rozmieszczeniu personelu. Oczekuje się, że liczba samotnych pracowników będzie nadal rosła. Bezpieczeństwo pracy musi zatem dostosować się do tych niekiedy zupełnie nowych warunków, aby zapewnić poziom ochrony samotnym pracownikom. Pracownik jest uważany za samotnego pracownika, jeśli wykonuje swoją pracę poza wezwaniem i wzrokiem innych osób. Niezależnie od tego, czy chodzi o przemysł, handel czy rzemiosło, samodzielne zajmowanie się kwestią pracy wpływa na każdy sektor i wielkość firmy. Często są to usługi mobilne i zadania, które odbywają się poza normalnymi godzinami pracy lub są oparte na usługach dyżurnych.

Przykłady poszczególnych miejsc pracy zagrożonych:
-Prace mechaniczne cięcia, frezowania, strugania i opatrunku (produkcja)
-Przeprowadzanie badań chemicznych w laboratorium (postępowanie z substancjami niebezpiecznymi
-Prace leśne
-prace spawalnicze w obiektach szczególnie niebezpiecznych lub na nich (np. w zamkniętych przestrzeniach i pojemnikach, w pobliżu miejsc pracy potencjalnie wybuchowych itp.)
-Kierowcy wózków widłowych pracujący lub testujący z częściami pod napięciem w magazynie.

Aby chronić samotnych pracowników, ważne jest, aby byli w stanie natychmiast uzyskać pomoc w nagłych wypadkach lub aby pomoc została szybko osiągnięta. Samotni pracownicy to pracownicy, którzy pracują samotnie i doznają wypadku (np. wypadków, porażenia prądem lub rannych) lub są ofiarami ataków. Często nie można ich znaleźć przez dłuższy czas. Ten czas może określić zdrowie i życie osób dotkniętych chorobą. Zgodnie z § 5 ustawy o bezpieczeństwie i higienie pracy przedsiębiorca musi określić ryzyko związane z pracą w pojedynkę i ocenić warunki pracy. Na podstawie oceny należy podjąć i udokumentować odpowiednie środki zgodnie z § 6 ustawy o bezpieczeństwie i higienie pracy. Szczególnie istotne są środki ochronne w przypadku „pracy niebezpiecznej”. W tym kontekście zwiększone lub krytyczne ryzyko uważa się za niebezpieczne ze względu na proces pracy, rodzaj działalności, zastosowane substancje lub środowisko. DGUV stwierdza: „Jeśli niebezpieczna praca jest wykonywana przez jedną osobę samodzielnie, przedsiębiorca musi zapewnić odpowiednie techniczne lub organizacyjne środki ochrony osobistej oprócz ogólnych środków ochrony” (sekcja 8 ust. 2 regulaminu DGUV 1).

Stosowanie PNA-11 jest zawsze przydatne podczas samodzielnej pracy, a ryzyka związanego z działalnością nie można już zaklasyfikować jako niskie zgodnie z regułą DGUV 112-139. Zasadniczo należy wziąć pod uwagę, że osobisty system sygnalizacji awaryjnej nie może chronić pracownika przed zagrożeniami. W przypadku sytuacji awaryjnej system musi bezpiecznie przesyłać sygnały, uruchomić alarm w zajętym miejscu i umożliwić ratownikom lub profesjonalnym ratownikom znalezienie osoby noszącej osobiste urządzenie alarmowe (PNG-11) w dopuszczalnym czasie. Aby sprostać tej odpowiedzialności, muszą być spełnione kryteria techniczne i organizacyjne. Z jednej strony należy zapewnić niezawodną transmisję sygnałów, z drugiej strony pracownicy muszą być w stanie prawidłowo zarządzać przychodzącym alarmem (Kto jest dotknięty? Gdzie jest osoba poszkodowana? Których ratowników należy powiadomić? W jaki sposób ratownicy znajdują potrzebującą osobę? Kto potrzebuje dodatkowych informacji?)

Dla firm zajmujących się problematyką systemów sygnalizacji awaryjnej dla osób ustawowe zakłady ubezpieczeń wypadkowych podsumowały kryteria, cechy funkcjonalne, parametry techniczne oraz informacje dotyczące oceny ryzyka i oceny ryzyka zgodnie z Regułą DGUV 112-139 i Informacją DGUV 212-139.
Te publikacje i informacje można zwykle uzyskać od stowarzyszeń zawodowych.

Mobilne osobiste urządzenia alarmowe z serii Life-Tel zostały specjalnie opracowane w celu zabezpieczenia samotnych pracowników pracujących na poszczególnych stanowiskach roboczych, na rozległych obiektach zewnętrznych i w obszarach niebezpiecznych. Seria Life Tel oferuje rozbudowane funkcje alarmowe, które można łączyć według potrzeb. W trybie fabrycznym urządzenie spełnia wszystkie wymagania niemieckiego ubezpieczenia społecznego od wypadków lub DGUV 112-139 (dawniej BGR 139). Za pomocą wbudowanych czujników Life Tel rozpoznaje profil ruchu osoby poszkodowanej, dzięki czemu w nagłych wypadkach sygnał alarmowy, w tym połączenie alarmowe, jest automatycznie uruchamiany do podłączonego centrum sterowania, nawet jeśli użytkownik nie jest już przytomny (przełączanie martwego człowieka). W rezultacie łańcuch ratunkowy rozpoczyna się natychmiast, dzięki czemu ofiara może zostać natychmiast znaleziona ze wszystkimi przekazanymi informacjami (np. współrzędnymi GPS), gdy liczy się każda sekunda.